Nie bój się akupunktury

Podobnie jak wiele sztuk walki i metod leczenia, akupunktura wywodzi się z Chin. Polega na nakłuwaniu cieniutkimi igłami specjalnych punktów na ciele, wzdłuż kanałów energetycznych – meridianów. Leczenie za pomocą akupunktury jest metodą naturalną i właściwie nie ma przeciwwskazań do jej stosowania.

Tradycyjna Medycyna Chińska w której obręb wchodzi akupunktura, traktuje ciało człowieka jako całość. Dlatego podczas leczenia nie koncentruje się na wybranych odcinkach, ponieważ zakłada, że każdy ból czy niedoczynność jest wynikiem innych dolegliwości. Dlatego organizm należy traktować kompleksowo i taką też terapię stosować.

Wskazania
Akupunktura potrafi leczyć nie tylko bóle pochodzenia neurologicznego, lista jest znacznie dłuższa:
•    bóle głowy, kręgosłupa, niedowłady po udarach mózgu, rwa kulszowa, łokieć tenisisty i urazy sportowe (a także trema przed zawodami), przewlekłe zapalenie nerek i pęcherza, zapalenie spojówek, zanik nerwu wzrokowego, zapalenie dziąseł i paradontoza, alergie, astma, nerwice, nadciśnienie, zapalenie zatok przynosowych, bóle miesiączkowe, osteoporoza i wiele innych.

Filozofia i tradycyjna chińska medycyna zakłada istnienie energii życiowej Qi. Energia ta krążyć ma po ludzkim ciele odpowiednimi kanałami-szlakami czyli meridianami. Akupunktura jest jednym ze sposobów mających przywrócić prawidłowy przepływ energii, gdy ta zostanie zaburzona. Igły stosowane w leczeniu, wkłuwa się właśnie w punktach wzdłuż meridianów. Najczęściej są to igły stalowe, niekiedy używa się też srebrnych czy złotych. Są one dużo cieńsze niż zwykłe igły od strzykawek. Dlatego ich wkłuwanie nie boli wcale, bądź tylko trochę. Czasem wkłuwaniu towarzyszy uczucie mrowienia. Wbite igły pozostawia się nieruchomo, wprawia w drgania, bądź wywiera na nie nacisk. Niektóre, bardzo krótkie pozostawia się w ciele na dłużej aby mogły w pełni zadziałać.

Leczenie za pomocą akupunktury wymaga co najmniej kilku zabiegów. Zależnie od schorzenia jest ich mniej bądź więcej. Dodatkowo, energia Qi dotyczy nie tylko życia wewnętrznego człowieka, ale także zewnętrznego. Dlatego dla dobrego zdrowia wymagana jest harmonia ciała, umysłu, i wszechświata. Stąd tak popularne feng shui i chińskie sztuki walki, które poświęcają dużo uwagi energii Qi.

www.elemiah.pl
akupunktura

Autor: Katarzyna Gołębiowska
http://aktywni.pl

 

Akupunktura – nadzieja

Akupunktura – nadzieja na końcu igły

„Wszystko na świecie i we Wszechświecie jest powiązane z pięcioma żywiołami, a istoty ludzkie nie są tu żadnym wyjątkiem”.

Ling Shu

Nieprawdopodobne, a jednak prawdziwe!
W istocie rzeczy – igłą można usuwać choroby!

Choroby nie tylko ciała, ale również psychiki i ducha. Jak to jest możliwe? Przecież wiemy ile leków konsumuje przeciętny człowiek, aby poradzić sobie z dolegliwościami ciała takimi jak artretyzm, bóle kręgosłupa, nadciśnienie tętnicze, bóle wątroby i żołądka, oraz dolegliwościami psychiki czy ducha takimi jak nerwice, depresje czy anoreksja. Ponadto ile osób skarży się na złe samopoczucie i poszukuje rozwiązań połykając różne specyfiki farmaceutyczne z nadzieją, ze poczują się lepiej. A przecież rozwiązanie wielu z wymienionych problemów może być na końcu igły umieszczonej w odpowiednim punkcie ciała człowieka przez wykwalifikowanego specjalistę w zakresie akupunktury

Zacznijmy jednak od początku.

Kluczowym elementem filozofii Tradycyjnej Medycyny Chińskiej jest koncept pięciu przemian / żywiołów. Każdy z żywiołów manifestuje swoją obecność w sferze fizycznej, psychicznej i duchowej człowieka. Objawem zdrowia jest brak manifestacji żywiołów w wymienionych sferach. Pojawienie się choroby daje manifestację żywiołów, czyli zaburzenie ich harmonii.

„Pięć żywiołów to Woda, Ogień Drzewo, Metal i Ziemia.
Woda sączy się w dół.
Ogień rozbłyska do góry.
Las może się pochylić i wyprostować.
Metal może zostać uformowany i może stwardnieć,.
Ziemia pozwala na siew, wzrost i życie”.
Shang Shu

Człowiek współczesny, oślepiony postępem technologii,. zapomina o wpływie pięciu żywiołów na jego zdrowie. Zachwycony osiągnięciami technologii sądzi, że rozumem może przechytrzyć odwieczne prawa harmonii przyrody i wszechświata. Konsekwencje takiego stanu rzeczy są tragiczne w skutkach: gwałtowny przyrost nieuleczalnych chorób, trudny do opanowania poziom stresu, zanik wielu gatunków flory i fauny to tylko nieliczne przykłady. Żywioły przyrody pozostają jednak poza możliwościami kontroli przez człowieka, o czym regularnie donoszą media.

Konsekwencji takiego stanu rzeczy należy poszukiwać w rozwoju filozofii myśli naukowej, której początek pochodzi z okresu, kiedy to odrzucono aspekty niematerialne bytu człowieka, zaś filozofia naukowa została zdominowana prze koncept mechanistyczny, albo inaczej redukcjonistyczny; czyli wszystko można rozłożyć na części składowe i w sposób analityczny badać ich działanie, tracąc jednak umiejętność rozpoznania roli jaką spełnia poszczególna część, kiedy rozważana jest w koncepcie całości.

Zgodnie z kanonami Tradycyjnej Medycyny Chińskiej, organizm ludzki stanowi niepodzielną część Kosmosu. Jego życie i zmienność nieprzerwanie podlegają wpływom otaczającej przyrody. Przyroda jest zjednoczonym systemem z wzajemnie dopełniającymi się aspektami YIN i YANG, które znajdują się w stanie stałego ruchu i ciągle się uzupełniają.

Kiedy elementy przyrody są w równowadze, życie kwitnie w harmonii. Kiedy bilans wzajemnie oddziałujących sił zostaje zaburzony, następuje katastrofa w ustroju człowieka, rozpoznawana jak ochoroba. Przez całe tysiąclecia lekarze i filozofowie chińscy obserwowali i studiowali przyrodę próbując znaleźć tajemnice wzajemnych oddziaływań. W najstarszym kompendium wiedzy medycznej, Neijing, napisanym w II w. p.n.e. zostało napisane:

„Utrzymanie porządku, a nie poprawianie nieporządku jest najwyższą zasadą mądrości. Leczenie choroby, w momencie, w którym ona już się ujawniła – to samo, co kopać studnię, żeby zaspokoić pragnienie lub kuć broń, kiedy walka się rozpoczęła”.

Jeżeli przyjmiemy, że Kosmos jest strukturą makro, to człowiek biedzie struktura mikro. Założenie to jest podstawą Tradycyjnej Medycyny Chińskiej. Zatem studiowanie praw rządzących Wszechświatem i przyrodą jest źródłem harmonii, czyli zdrowia człowieka. Brak rozpoznawalności tych praw nieubłaganie prowadzi do załamania zdrowia.

Niektórzy ludzie odrzucają Tradycyjną Medycynę Chińską, dlatego że nie pasuje ona do przyjętego, współczesnego modelu widzenia świata. Uważają ją za ekscentryczną szarlatanerię. Inni kwestionują metody badania i leczenia wypracowane przez lekarzy Starożytnego Wschodu, narosłymi od lat mitami i legendami. Medycyna Starożytnych Chin wytrzymała najwartościowszą próbę czasu. Jej osiągnięcia w dziedzinie medycyny zostały wielokrotnie zweryfikowane i potwierdzone przez instytuty badawcze na całym świecie.

Powodzenia Tradycyjnej Medycyny Chińskiej należy poszukiwać w konsekwentnym i systematycznym rozpoznaniu filozofii harmonii Wszechświata i przyrody, obejmującej wszystkie aspekty życia ludzkiego.

Filozofia Tradycyjnej Medycyny Chińskiej umożliwia człowiekowi uświadomienie sobie, że jest on częścią wszechświata i zobowiązany jest przestrzegać rządzących nim prawami, z których zasadnicze to prawo pięciu żywiołów i koncept YIN (odpoczynku) i YANG (aktywności). Filozofia ta uwzględnia aspekty czasu i przestrzeni, świadomości i materii, choroby i zdrowia.

Zdrowie człowieka jest najcenniejszym aspektem jego ziemskiego bytu. Filozofia każdego systemu medycznego ma mocne i słabe strony. Połączenie tego, co najlepsze, z istniejących systemów medycznych, będzie w zgodzie z podstawowym prawem Wszechświata, tj. harmonii.

Najbardziej fascynującą dla Europejczyków terapią Tradycyjnej Medycyny Chińskiej jest akupunktura. Zakorzeniona jest ona w kanonach filozofii 5 elementów i umiejętnie harmonizuje przepływ energii Ch’i w ustroju człowieka przywracając harmonię w sferze fizycznej, psychicznej i duchowej. Stosowana profilaktycznie optymalizuje wielopoziomowy rozwój człowieka i pozwala utrzymać dobre zdrowie.

Zadajmy sobie zatem pytanie:

Jak to możliwe, że igła może wspomóc proces powrotu do zdrowia?

Według filozofii TMCh cale ciało człowieka pokryte jest siateczką kanałów, którą płynie energia Ch’i (czytaj “czi”). Skąd ta energia? Czy jest ona tylko wynikiem przekonań narodu chińskiego, czy istnieje ona naprawdę? Mówimy przecież o energii życia, energii działania, energii elektrycznej, elektromagnetycznej, fizycznej, psychicznej i duchowej. Już w pierwszej połowie XX Albert Einstein, Europejczyk, zauważył, ze E=mc2 (E = energia; m = masa; c = prędkość swiatła). W fizyce do dziś toczą się spory na temat, czy masa nie jest po prostu jakąś formą „uwięzionej” energii. Opisane dokładnie przez Chińczyków 3 tysiące lata temu kanały energetyczne, zwane meridianami, które tworzą wspomnianą wcześniej siateczkę są weryfikowalne przez współczesną naukę. Na kanałach tych znajdują się miejsca, punkty akupunktury, w których dochodzi do koncentracji energii Ch’i i właśnie te miejsca są nakłuwane igłami do akupunktury. Igły do akupunktury są bardzo cienkie i tylko wprawna dłoń specjalisty akupunktury jest w stanie prawidłowo zlokalizować punkt akupunktury i umieścić w nim igłę, która po nawiązaniu kontaktu z Ch’i jest wyciągnięta. Przez punkty akupunktury nie przebiegają naczynia krwionośne, zatem po wyciągnięciu igły nie pojawia się w tym miejscu kropelka krwi.

Nasuwa się jednak kolejne pytanie. Co robi igła, że przywraca ona zdrowie? Zasadniczym zadaniem nakłuwania punktu akupunktury jest stworzenie warunków do harmonijnego przepływu Ch’i w ustroju człowieka. Harmonijny przepływ Ch’i w ustroju człowieka jest gwarantem, wg filozofii TMCh, dobrego zdrowia zarówno fizycznego jak i psychicznego.

Punktów akupunktury na powierzchni ludzkiego ciała jest dużo. Klasycznie uważa się ze jest ich około 365, ale odkrycia naukowe potwierdzają, ze jest ich coraz więcej. Który punkt należy nakłuć i w jaki sposób uzależnione jest od wielu czynników. Specjalista akupunktury zanim wyselekcjonuje punkt do nakłucia zobowiązany jest zebrać historie choroby pacjenta, usłyszeć o jego nawykach żywieniowych, otrzymać informacje o procesach fizjologicznych ustroju człowieka, a przede wszystkim powinien być w stanie zinterpretować, w systemie pięciu żywiołów (Ogień, Ziemia, Metal, Woda i Drzewo), kolor twarzy chorego, barwę jego głosu, woń jego ciała oraz dominująca skłonność do radości, współczucia, smutku, trwogi czy gniewu. Ponadto, specjalista akupunktury odczytuje na lewej i prawej tętnicy promieniowej, w rejonie nadgarstka, po sześć pulsów na każdej stronie (w sumie 12), które informują go o przepływie energii Chi w poszczególnych kanałach energetycznych ustroju człowieka. Kanały energetyczne biorą swój początek w narządach wewnętrznych ustroju człowieka, toteż prawidłowa interpretacja powyższych pulsów ma kluczowe znaczenie w wyborze punktów akupunktury do nakłuwania. Nie bez znaczenia dla specjalisty akupunktury jest obejrzenie języka chorego zarówno z góry jak i dołu. Kształt i charakter nalotu języka chorego mówi dużo o zdrowiu jego właściciela i stanowi dodatkowe źródło informacji dla specjalisty akupunktury.

mgr Janusz Zerbst
Dyrektor
Szkoły Akupunktury Tradycyjnej
www.elemiah.pl

Masaż Shiatsu metoda, zasady wykonywania, skuteczność

Masaż Shiatsu o pochodzeniu metody, zasadach wykonywania i oddziaływaniu

Shiatsu jest masażem uciskowym wywodzącym się z Japonii. W języku japońskim nazwa oznacza „leczniczy ucisk dłoni”. Nierzadko bywa nazywany także masażem punktowym, akupresurą, akupunkturą bez igieł.

Pochodzenie Shiatsu

Nawiązuje on do mającego kilka tysięcy lat masażu chińskiego (tui-na) i zasad medycyny chińskiej. Szczególnie aktywny w rozwijaniu takiego ujęcia był nauczyciel Shizuto Masunaga. Ale siatsu bardzo mocno nawiązuje także do współczesnej medycyny zachodniej. I owe podejście akcentował zwłaszcza Tokurijo Namikoshi.

Działanie masażu Shiatsu

Przede wszystkim relaksuje i regeneruje oraz zmniejsza poziom bólu.

W układzie mięśniowo-kostnym zwiększa ruchomość stawów i elastyczność mięśni, skutecznie zmniejsza poziom bólów kręgosłupa i kończyn.

Poprawia samopoczucie psychiczne, czyli redukuje stres, zmniejsza poziom depresji, wywołuje równowagę emocjonalną, poprawia kontakt ze swoim ciałem, powoduje wzrost samoakceptacji i poczucia własnej wartości, wyzwala przypływ energii wewnętrznej i pozytywne nastawienie do życia.

Zauważalne są istotne zmiany fizjologiczne, poprawia krążenie krwi, limfy i innych płynów organicznych, poprawia funkcje obwodowego układu nerwowego, zwiększa dokrwienie (dotlenienie i dożywienie) wszystkich tkanek, wzmacnia narządy wewnętrzne (nerki, wątroba, serce, żołądek, śledziona, jelita, płuca).

Badania laboratoryjne wykazują, że masaż Shiatsu zmniejsza poziom hormonów stresowych (noradrenalina, adrenalina, kortyzol), równoważy aktywność obu półkul mózgowych (pomiary za pomocą EEG), poprawia funkcje oddechowe, pobudza receptory nacisku.

Masaż ten powoduje wzrost aktywności nerwu błędnego oraz wzrost aktywności parasympatycznego układu nerwowego (w obrębie układu autonomicznego).

Techniki masażu Shiatsu

– uciskanie kciukiem
– nacisk całą dłonią
– uciskanie czterema palcami dłoni
– pulsowanie ciała całą dłonią lub czterema palcami
– pulsowanie ciała z wykorzystaniem stopy pacjenta
– rotacja w stawach (nadgarstkowy, łokciowy, barkowy, skokowy, kolanowy, biodrowy)
– naciąganie kończyn (dolnej, górnej, jednej lub obu).

Siła nacisku

Szukamy optymalną siłę nacisku dla danego pacjenta. Najlepiej na początku zabiegu uzgodnić, jaki poziom nacisku nie jest nadmiernie bolesny. Zbyt słaby nacisk niekiedy może powodować łaskotanie. Bardziej komfortowo odczuwany jest zazwyczaj nieco mocniejszy nacisk, wykonywany spokojnie i płynnie, dający poczucie oparcia i ugruntowania. Siła tego nacisku nie powinna jednak przekraczać granicy bólu, aby nie wywoływać reakcji spinania się pacjenta.

Punkty akupunkturowe z medycyny chińskiej mogą być lokalizowane także przy pomocy współczesnej aparatury elektronicznej, gdyż wykazują odmienną oporność skóry, niż pozostałe rejony ciała.

Tomasz Piotrkiewicz
masażysta
terapeuta masażu shiatsu
www.elemiah.pl

Masaż zwiększa odporność i zmniejsza agresję

Pod wpływem masażu zmienia działanie układu odpornościowego i hormonalnego się – informuje serwis EurekAlert.

Masaż nie tylko łagodzi stres, ale tez zmniejsza agresję i zwiększa odporność.

Zmiany zachodzące pod wpływem masażu zaobserwowali naukowcy z Cedars-Sinai Medical Center. Podobny efekt stwierdzano już wcześniej, ale podczas badań na mniejszych grupach – tym razem chodziło zaś o duża grupę zdrowych ochotników.
29 uczestnikom eksperymentu zaaplikowano 45 minut masażu szwedzkiego (dynamiczny masaż z głębokim uciskiem, bogaty w techniki takie jak głaskanie, rozcieranie, oklepywanie, wibracje czy „piłowanie”), a pozostałym 24 badanym – 45 minut lekkiego masażu dotykowego. Masażyści byli jednakowo wyszkoleni, aby wyniki dawały się porównywać.
Przed masażem uczestnikom badań założono do żył cewniki, by móc pobierać próbki krwi. Następnie leżeli oni spokojnie przez 30 minut, po czym pobrano próbki i przystąpiono do masażu. Po zakończeniu masażu ponownie pobierano krew.

Okazało się, że masaż szwedzki znacząco zwiększył poziom limfocytów – komórek odgrywających istotną rolę w reakcjach odpornościowych. Obniżył tez poziom wazopresyny (hormonu związanego z zachowaniem agresywnym) oraz kortyzolu (hormonu związanego ze stresem).
Jak podaje kierujący badaniami Mark Rapaport z Cedars Sinai, masaż jest bardzo popularny wśród Amerykanów – niemal co dziesiąty dorosły mieszkaniec tego kraju w ciągu ostatniego roku poddał się masażowi.

Źródło: Gazeta Wyborcza, wrzesień 2010.

ola, PAP, 14.09.2010, ostatnia Aktualizacja 13.09.2010 16:23

Akupresura – światło, prana, mana, Chi, Ki, siła witalna.

Akupresura to technika polegająca na delikatnym uciskaniu odpowiednich punktów na ciele człowieka w celu odblokowania zahamowanego przepływu energii. Akupresura jest „miękką” wersją akupunktury i według zwolenników podobnie jak ona jest cennym uzupełnieniem medycyny konwencjonalnej.

Dotknięcia odblokowują przepływ energii Yin i Yang  i prowadzą do ich zrównoważenia. Według medycyny chińskiej brak tej równowagi jest przyczyną większości chorób somatycznych.

Energia płynąca w naszym ciele jest znana od wieków. Chrystus nazwał ją światłem,jogowie indyjscy praną, Kahuni maną, a Chińczycy określają ją jako Chi lub Ki. Znana jest również pod nazwami bioenergii, energii kosmicznej, siły witalnej, eteru przestrzeni – jest jeszcze wiele innych nazw.

Według medycyny wschodniej energia życiowa płynie wzdłuż ciała kanałami, zwanymi meridianami. Rozróżnia się dwanaście meridian zwyczajnych i dwie meridiany nadzwyczajne. W sześciu meridianach po stronie grzbietu energia płynie z dołu do góry. Meridiany – po polsku – południki, wywodzą swe nazwy od nazw narządów, przez które przechodzą. Zahamowanie przepływu energii może wystąpić na skutek stresów, zmartwień, złości, a także z powodu urazów fizycznych.

Uczucia takie jak złość czy strach powodują zaciśnięcie, skurcz pewnych mięśni. U różnych ludzi mogą to być różne mięśnie. U jednych występuje ściskanie w dołku; czyli skurcz mięśni żołądka, u innych – zaciskanie mięśni karku lub krtani. Jeżeli zaciśnięte mięśnie – na skutek zmęczenia – nie powrócą do normalnego stanu, czyli nie nastąpi rozkurcz mięśni, przepływ energii ulega zahamowaniu, co prowadzi do choroby.

Dlaczego akupresura? Ponieważ jest to najprostszy, najłatwiejszy sposób pomagania sobie. Jest całkowicie bezpieczny, nie wyrządzi nam żadnej krzywdy, nawet, jeśli nie trafimy dokładnie na punkt.  Możemy zastosować masaż uciskowy aparatem Aquawibron.

Aktywność strefy odruchowej maleje w miarę oddalania się od właściwego punktu. Jeżeli energia w danym południku jest zablokowana, punkty akupresurowe stają się bolesne i łatwo je znaleźć. Po odblokowaniu przepływu energii punkty akupresurowe przestają być wrażliwe. Niektóre punkty są mało wrażliwe na uciski (nie bolą); są jednak i takie punkty akupresurowe, które są zawsze bolesne, gdyż leżą na szlaku nerwowym.

mgr Małgorzata Papała Śliwa

masażysta

www.elemiah.pl

Po co mi masaż? Wskazania i przeciwwskazania do masażu

Wielu z nas często ma podobne doświadczenie – wracamy z pracy zmęczeni, bolą nas mięśnie, boli nas głowa, nie mamy już sił na nic poza snem, chociaż i w tym stres może nam przeszkodzić.

To właśnie stres jest przyczyną wielu schorzeń, które próbujemy leczyć domowymi sposobami: bóle brzucha i nadbrzusza spowodowane kłopotami trawiennymi, napięcia mięśni i przemęczenie po intensywnym wysiłku fizycznym i intelektualnym, wyczerpanie, bóle pleców. Osoby, które pracują w pozycji stojącej narzekają nie tylko na ból pleców, ale również nóg, kierowcy często nie zdają sobie sprawy, że ich postawa może być przyczyną późniejszych dolegliwości.

Dlatego tak ważne jest aby plecy były wyprostowane a kręgosłup był utrzymywany w swoim naturalnym „esowatym” (S) kształcie. Osoby pracujące przy biurku z pochyloną głową narzekają na bóle głowy, szyi i napięcie mięśni. Głowa przeciętnego człowieka waży około 4-5 kg, taki ciężar musi utrzymywać nasz kark i jego mięśnie. Gdy przechylamy głowę do przodu lub na boki przez dłuższy czas, mięśnie się napinają i powodują ból. Takich przykładów z życia wziętych można wymieniać wiele.

Pamiętajmy jednak, że tabletka przeciwbólowa lub nasenna nie jest dobrym rozwiązaniem. W podobnych sytuacjach cuda może zdziałać masaż. Techniki liczące tysiące lat i sprawne dłonie masażysty przyniosą nam ulgę. Podczas masażu najważniejsze jest rozluźnienie, wtedy masaż na pewno nas odpręży, przyniesie ulgę i doda sił.

Masaż przyda się nam szczególnie gdy chcemy się odstresować, dla dobrej kondycji, potrzebujemy rekonwalescencji,leżymy przez dłuższy czas w łóżku, a więc aby zapobiec odleżynom. Wskazaniami do masażu klasycznego są również nerwice czy otyłość. Poszczególne wskazania możemy podzielić według układów organizmu człowieka. I tak więc w schorzeniach narządów ruchu masaż wskazany jest w stanach pourazowych, a więc po wszelkiego rodzaju stłuczeniach, zwichnięciach i skręceniach, oraz zmianach narządu z przeciążenia, gdy jesteśmy w stanach pooperacyjnych narządów ruchu. Wskazaniem są także przypadki po zdjęciu opatrunku gipsowego celem usunięcia lub rozciągnięcia zrostów oraz poprawy krążenia, choroby kości i stawów przebiegające z przykurczami stawowymi, stany po przewlekłym zapaleniu narządów ruchu (stawów, mięśni, więzadeł i torebek ścięgnistych), a także zmiany w następstwie procesu zwyrodnieniowego i wady wrodzone oraz zaburzenia rozwoju narządów ruchu. Natomiast jeśli chodzi o skórę, masaż zaleca się w zaburzeniach odżywczych skóry, w odmrożeniach, chorobach naczyń krwionośnych i limfatycznych, a także w celach kosmetycznych i celach rozmiękczenia blizn pooperacyjnych i zrostów powstałych po infekcjach domięśniowych. W schorzeniach układu krążenia wskazania obejmują stany obniżonego ciśnienia krwi, choroby obwodowych naczyń krwionośnych, niewydolność krążenia (celem ułatwienia odpływu krwi żylnej i chłonki z kończyn dolnych, stany po przebytych zapaleniach żył kończyn dolnych. Bardzo duże znaczenie ma masaż dla układu mięśniowego. Wskazany jest przede wszystkich w celu zapobiegania i leczenia zaników mięśniowych spowodowanych bezczynnością (np. długotrwałe przebywanie w łóżku), także przy występowaniu zaników mięśniowych pochodzenia neurogennego np. porażenia, niedowłady. Masaż pomaga też w stanach pourazowych mięśni takich jak zmiażdżenia, przewlekłe stany zapalne mięśni. Stosuje się go, aby rozluźnić napięcie mięśni, przy likwidacji skurczów błony mięśniowej naczyń krwionośnych, w celu pobudzenia mięśni gładkich narządów wewnętrznych (poprzez masaż powłok brzusznych wpływa na czynność tych narządów. Należy jeszcze wymienić wskazania do masażu przy chorobach układu nerwowego, są to: porażenia, niedowłady pochodzenia neurogennego, przewlekłe zapalenie nerwów, nerwobóle, zapalenie splotów nerwowych, zespół wypadnięcia krążka międzykręgowego, stany po urazach ośrodkowego układu nerwowego, choroby mózgu i opon mózgowych, choroby naczyń krwionośnych mózgu, przebiegające z niedowładem lub porażeniem mięśni.

Wszystkie wymienione wskazania dotyczą masażu klasycznego. Nie możemy jednak zapomnieć, że są takie choroby i schorzenia, w których nie można wykonywać masażu klasycznego ani żadnego innego. Głównymi przeciwwskazaniami są więc przede wszystkim choroby przebiegające z wysoką temperaturą ciała – powyżej 38°C, masaż może wpłynąć na wzrost temperatury, ponieważ zwiększa krążenie krwi i pobudza pracę mięśni; krwotoki lub możliwość wystąpienia, stany zapalne (ostre, podostre), przerwanie ciągłości skóry w miejscu masażu, wczesny okres po złamaniach, skręceniach, zwichnięciach, zapalenie szpiku kostnego z przetokami. Należy unikać masażu także przy wszelkiego rodzaju zmianach dermatologicznych w miejscu masażu np. łuszczyca, owrzodzenie, wypryski), przy świeżych zakrzepach, chorobach krwi np. hemofilii, niewyrównanych wadach serca, chorobach zakaźnych, tętniakach. Inne przeciwwskazania to ciąża patologiczna,nowotwory złośliwe i niezłośliwe, żylaki podudzia i uda. Trzeba również zapamiętać, że nie stosuje się masażu powłok brzusznych gdy występują choroby wrzodowe z krwawieniem (żołądka, dwunastnicy), choroby jelit z owrzodzeniem i krwawieniem, stany zapalne dróg żółciowych, kamica nerkowa i wątrobowa.

Przy niektórych stanach chorobowych zaleca się stosowanie masażu leczniczego (segmentarnego), gdyż działa on głębiej niż masaż klasyczny czy relaksacyjny, dlatego efekty powinny być widoczne szybciej. Przeciwwskazania do tego rodzaju masażu pokrywają się z przeciwwskazaniami do masażu klasycznego. Również wskazania do masażu leczniczego częściowo zgadzają się z wskazaniami, które wymieniłam wcześniej. Chciałabym jednak je uzupełnić. Otóż masaż leczniczy (oprócz wyżej wymienionych wskazań) zaleca się w chorobach zwyrodnieniowych stawów i więzadeł kręgosłupa, przy zaburzeniach odżywczych kości, przykurczach stawowych, reumatoidalnym zapaleniu stawów, zaburzeniach funkcji tkanki łącznej, zaburzeniach gruczołów wydzielania wewnętrznego. W chorobach układu krążenia takich jak: stwardnienie tętnic obwodowych, choroba Reynauda, choroba Bergera, przewlekłe stany zapalne mięśnia sercowego, zespół płucno-sercowy w okresie pełnej wydolności krążenia, czynnościowe zaburzenia pracy serca, stwardnienie tętnic w cukrzycy, początkowa faza sklerotyzacji naczyń wieńcowych, samorodna sinica kończyn, kurczowe zwężenie żył odprowadzających, guzkowate zapalenie żył, żylaki (powyżej miejsc występowania). Jak już wspomniałam masaż leczniczy ma działanie głębsze dlatego stosuje się go również w chorobach narządów wewnętrznych takich jak czynnościowe zaburzenia i przewlekłe choroby narządów wewnętrznych, zaburzenia napięć ścian narządów wewnętrznych, stany po bakteryjnych zapaleniach narządów wewnętrznych nie wymagające interwencji chirurgicznej, zaburzenia czynności wydzielniczej narządów wewnętrznych.

Jak widać masaż nie musi być tylko i wyłącznie sposobem na relaks, chociaż w dzisiejszych czasach, kiedy żyjemy w ciągłym biegu, jest on również bardzo, bardzo ważny i naprawdę warto się czasem zatrzymać i zafundować sobie dużą dawkę odprężenia jakim może być masaż. Pamiętajmy jednak, że ma on większe znaczenie i odpowiednio stosowany wpływa na nasze zdrowie.


mgr Małgorzata Papała Śliwa

masażysta.

www.elemiah.pl

Bibliografia

  • Magiera L., Klasyczny masaż leczniczy, wydawnictwo „Bio-styl”,Kraków, 2008
  • Magiera L., Kasperczyk T., Segmentarny masaż leczniczy, wydawnictwo „Bio-styl”, Kraków, 2007
  • Horn H.J., Masaż leczniczy dotyk, wydawnictwo H. Bauer sp. z.o.o. Klub dla Ciebie, Warszawa, 2000

aromaterapia olejki eteryczne leczenie zapachem masaż aromaterapeutyczny

Aromaterapia to sztuka „leczenia zapachami”. Cudownie wykorzystuje, nie zawsze doceniany, ale potężny, zmysł węchu. Cząsteczki naturalnych substancji zapachowych, zawartych w olejkach aromatycznych, wędrują przez rzęski węchowe, potem za pośrednictwem neuronów dostają się do podwzgórza. To część mózgu odpowiedzialna za emocje i rejestrująca bodźce zapachowe. Składniki, które znajdują się w olejkach eterycznych, wnikają do naszego organizmu podczas wąchania i masażu.

Odpowiednio dobrany olejek eteryczny lub jego kompozycja:

  • uspokaja, wycisza,
  • przywraca harmonijną emocjonalną równowagę,
  • rozjaśnia umysł, koncentruje uwagę,
  • pobudza układ odpornościowy organizmu,
  • zwiększa odporność na zakażenia,
  • poprawia krążenie,
  • pomaga w leczeniu chorób skórnych,
  • działa przeciwbólowo – łagodzi bóle głowy, bóle mięśni i migreny,
  • przynosi ulgę w przeziębieniach, chorobach górnych dróg oddechowych,
  • przywraca chęć do życia,
  • działa jak afrodyzjak,
  • bosko oddziałują na ciało i psychikę.

AROMATERAPIA jest przyjemną w stosowaniu, metodą usuwania wielu dolegliwości przy użyciu naturalnych roślinnych olejków eterycznych.

Podstawowe formy aromaterapii to: masaż z użyciem olejków eterycznych, kąpiel aromaterapeutyczna, inhalacje przy pomocy lampki oraz kompresy aromaterapeutyczne.

Olejki esencjonalne to delikatne eteryczne substancje wytworzone poprzez destylację różnych części roślin: owoce, korzenie, liście, kwiaty, żywice, nasiona. Istnieją rośliny, które dostarczają więcej niż jednego olejku, np. pomarańcza zawierająca 3 olejki w skórce owoców, w kwiatach i w liściach – każdy olejek ma unikatowe właściwości. Olejki eteryczne uzyskuje się z roślin aromatycznych uprawianych we wszystkich częściach świata np. olejek drzewa herbacianego pochodzi z Australii, mięta z USA, olejek różany z Bułgarii i Turcji, olejek jaśminowy z Indii.

Starożytni Alchemiści byli prawdziwymi mistrzami w wytwarzaniu aromatów i pachnących kosmetyków. Byli zdania, że olejek esencjonalny to dusza skradziona roślinie, aby służyć człowiekowi i poprawiać jego zdrowie.

MASAŻ AROMATERAPEUTYCZNY to masaż ogólny całego ciała lub też, w zależności od celu zabiegu, masaż miejscowy. Do masażu stosuje się specjalnie dobrane mieszaniny olejków rozpuszczone w naturalnych olejach roślinnych.


KĄPIEL AROMATERAPEUTYCZNA to 15-30 minutowe zanurzenie się w ciepłej wodzie, do której dodano mieszaniny odpowiednich olejków. Po kąpieli skórę wycieramy bez spłukiwania.

KOMPRES AROMATERAPEUTYCZNY toforma miejscowej kąpieli aromaterapeutycznej. Stosuje się przykładanie miejscowe ręcznika lub waty nasączonej roztworem odpowiedniego olejku i cieplej wody.

AROMATERAPIA W POWIETRZU to klasyczne inhalacje lub rozpylanie albo odparowywanie olejków w pomieszczeniu, w którym przebywa pacjent.

INHALACJE AROMATERAPEUTYCZNE robi się nad naczyniem z gorącą wodą, do którego wkroplono mieszaniny olejków, albo trzymając przy ustach i nozdrzach chusteczkę, na którą nakapano mieszaniny olejków.

AROMATERAPIA W POWIETRZU to rozpylanie olejków rozpuszczonych w wodzie przy pomocy ogrzewanego świeczką KOMINKA AROMATRAPEUTYCZNEGO.

Ogromne zapotrzebowanie na substancje zapachowe, w tym na olejki eteryczne spowodowało, że powstały tysiące syntetycznych substancji zapachowych. Czasami zastępuje się sztucznymi substancjami drogie składniki naturalne. Żadne produkty syntetyczne nie są w stanie odtworzyć terapeutycznych wartości naturalnego olejku uzyskanego bezpośrednio z aparatu destylacyjnego na plantacji. Stosując olejki lub ich kompozycje należy zwracać uwagę na wiarygodność dostawcy i orientować się w proporcjach cenowych. Oferta bardzo tania zawsze winna budzić podejrzenia. Pomocne mogą okazać się gwarancję zgodności z normami Farmakopei Polskiej (F.P.), Brytyjskiej (B.P.) lub Międzynarodowej Organizacji Normalizacji (ISO).

Małgorzata Papała Śliwa, http://elemiah.pl