Rytuały tybetańskie w wersji zmodyfikowanej przez Inkę Jochum.
Wersja ta została opracowana przez Inkę Jochum – kierowniczkę Ośrodka Zdrowia w Schwabing. Autorka postanowiła połączyć swoje wieloletnie doświadczenia z zakresu jogi i gimnastyki z doświadczeniami lekarzy oraz swoich przyjaciół z Tybetu. Powstała w ten sposób wersja rytuałów oparta na kryteriach ortopedii i gimnastyki leczniczej, a jednocześnie nadal posiadająca korzystne działanie lecznicze i odmładzające.
OPIS ĆWICZEŃ
Ćwiczenie 1. Stań prosto, stopy rozstaw równolegle na szerokość bioder. Kolana lekko ugnij. Skup uwagę na punkcie hara (strefa energetyczna) znajdującym się mniej więcej na wysokości trzech do czterech palców poniżej pępka. Postawę masz rozluźnioną, ale wyprostowaną w pionie. Teraz wyobraź sobie, że zapuszczasz korzenie na dziewięć metrów w głąb ziemi. Z wdechem rozpościerasz ręce szeroko na boki, jak dwa skrzydła. Zaczynasz powoli kręcić się wokół własnej osi, pszyspieszając krążenie według własnego uznania. Wzrok kieruj na wybrany punkt na wysokości oczu.
Na koniec złóż razem obie dłonie na wysokości piersi i przy lekko ugiętych kolanach skup wzrok na jednym punkcie ściany na wysokości oczu. Wracaj powoli do równowagi, koncentrując się na oddechu i punkcie energetycznym poniżej pępka. W czasie wirowania mogą wystąpić nudności i zawroty głowy. Jest to zamierzony efekt, gdyż tylko poprzez to skrajne doświadczenie możesz nabrać pewności, że jesteś w stanie sam wrócić do równowagi dzięki oddechowi i skupieniu na centrum swojego ciała.
Ćwiczenie 2. Połóż się na plecach, skieruj uwagę ponownie na oddech i na punkt energii leżący w środku ciała, trzy do czterech palców poniżej pępka.
Przy wdechu podnieś równocześnie głowę i zgięte kolana w kierunku brzucha (spowoduje to naprężenie mięśni w obrębie kręgów lędźwiowych). Przy następnym wdechu wyprostuj obie nogi – rozstawione na szerokość bioder – w kierunku sufitu. Stopy ułóż pod kątem prostym w stosunku do nóg, a kolana i pięty mocno wypręż. W tej pozycji staraj się wytrwać przez trzy do czterech oddechów. Wraz z wydechem opuść najpierw powoli nogi ugięte w kolanach, a następnie – znowu powoli – opuść na podłoże równocześnie głowę i uda.
W czasie przerwy zrób trzy do czterech oddechów. Potem wraz z wdechem możesz przystąpić do ponownego wykonywania ćwiczenia.
Ćwiczenie 3. Uklęknij z obiema nogami ułożonymi na szerokość bioder.
Palce nóg zagnij i oprzyj o podłogę, nogi ugnij pod kątem prostym do podłoża. Dłonie ułóż na podbrzuszu.
Przyjmij całkiem pionową postawę, podbródek oprzyj na piersi tak, aby mięśnie szyi były naprężone.
Pozostań w tej pozycji przez trzy do czterech oddechów. Przy kolejnym wdechu przenieś ręce ruchem kolistym ponad głową do tyłu i oprzyj je na udach poniżej pośladków, wychyl się łukiem do tyłu.
Natępnie wykonaj ćwiczenie wyrównawcze. W tym celu oprzyj pośladki o piety, czoło o podłogę, ręce i barki spoczywają rozluźnione obok nóg. Dłonie skierowane ku górze. U początkujących czas odpoczynku w tej pozycji powinien być równy czasowi wykonywanego uprzednio ćwiczenia.
Ćwiczenie 4. Usiądź, wyprostowane ręce oprzyj na dłoniach koło pośladków. Rozluźnij palce i dłonie, przy czym palce powinny być nieco rozwarte. Skłoń głowę tak, aby broda była oparta o klatkę piersiową i naprężyła mięśnie szyi. Podciągnij nogi ku górze, stopy rozstaw na szerokość bioder, równolegle do siebie. Wyobraź sobie ponownie, że zakorzeniasz się na głębokość dziewięciu metrów.
Przy kolejnym wdechu podnieś powoli miednicę, rozluźnij klatkę piersiową, barki i pachwiny. Głowę opuść powoli ku tylowi. Rozluźnij i rozchyl dolną szczękę. Pozostań w tej pozycji przez trzy do czterech oddechów.
Następnie wróć do pozycji wysciowej. Dla odprężenia mięśni kręgów lędźwiowych, oprzyj tułów i głowę na podciągniętych kolanach i nogach.
Ćwiczenie 5. Połóż się na brzuchu. Dłonie ułóż płasko na podłodze na wysokości piersi. Przyciagnij brodę do klatki piersiowej, przez co napniesz mięśnie szyi. Twoje czoło opiera się na podłodze, powodując naprężenie mięśnie kręgów szyjnych. Ułóż nogi w lekkim rozkroku, a podgięte palce stóp oprzyj tak, aby znajdowały się one pod katem prostym w stosunku do nóg.
Teraz powoli podnieś cały tułów, opierając się na wyprostowanych rękach i przyjmij postawę „kobry”. Głowę odchyl ku tyłowi, dolną szczękę rozluźnij, lekko rozchyl usta. Utrzymaj tą postawę przez trzy do czterech oddechów.
Teraz podnieś środek korpusu i przejdź do pozycji odwrotnego „V”, bez zmiany położenia rąk i nóg. Przyciągnij pięty mocno do podłogi, zaś brodę do piersi. Wytrzymaj tak przez trzy do czterech oddechów.
Następnie powróć do pozycji „kobry”. Po zakończeniu serii powtórzeń, wykonaj ćwiczenie wyrównawcze. W tym celu pozostań w pozycji na brzuchu i przyciągnij jedną zgiętą nogę do barków. Głowę ułóż na boku z twarzą zwróconą w kierunku ugiętej nogi, zaś ramię z tej samej strony spoczywa obok, luźno zgięte w łokciu. Drugą rękę pozostaw w położeniu równoległym do ciała. Po kilku oddechach zmień pozycję na drugą stronę. To ćwiczenie wyrównawcze powoduje odprężenie mięśni kręgów lędźwiowych i umożliwia intensywne wczucie się w cały organizm.
Szósty rytuał
Istnieje również szósty rytuał będący uzupełnieniem pozostałych. Ma on na celu zapobiec utracie energii związanej z aktem seksualnym. Osoby żyjące w celibacie mogą dzieki niemu uwolnić sie od napięcia i efektywniej wykorzystać zgromadzoną energię seksualną. Część ćwiczących twierdzi, że poprzez ten rytuał odczucia seksualne stają się subtelniejsze i bardziej uduchowione. Wykonywanie tego ćwiczenia powinno się rozpocząć dopiero po regularnym praktykowaniu przez szereg tygodni, a nawet miesięcy pięciu rytuałów, tak aby organizm został odpowiednio oczyszczony i zharmonizowany, a tym samym przygotowany na wykorzystanie energii uwalnianej podczas szóstego ćwiczenia. Aktywność seksualna oraz szósty rytuał nie wykluczają się wzajemnie, jednak należy pamiętać, aby przez kilka godzin po wykonywaniu tego ćwiczenia nie odbywać stosunków seksualnych. Niektórzy twierdzą, że praktykowanie tego rytuału przez osoby w wieku 18-19 lat może zaburzyć naturalny rozwój ośrodków energetycznych na które on oddziałuje.
OPIS ĆWICZENIA
Stań prosto z rękoma opartymi na biodrach i stopami rozstawionymi na około 10 cm. Weź głęboki wdech, a następnie wydech przez usta ułożone w kształcie litery „o”. Podczas wydechu pochyl sie do przodu opierając ręce o kolana. Pochylony, całkowicie opróżnij płuca z powietrza, wciagając jednocześnie mięśnie brzucha. Wstrzymując oddech i wciągając brzuch, powróć do pozycji początkowej (ciało wyprostowane, ręce na biodrach). Wstrzymaj oddech przez kilka sekund. Następnie weź długi, powolny, głęboki wdech i rozluźnij się. Ćwiczenie powtórz maksymalnie do 3 razy. Na koniec weź 2 głębokie oddechy (wdech przez nos, wydech przez usta ułożone w kształcie litery „o”).
na podst. http://krainazdrowia.ovh.org
s jednak miałam uczucie dyskomfortu, ze dźwięki są zbyt ciche i umysł się nudzi, oceniałam siebie przez pryzmat tego aspektu. Po jakimś czasie, kiedy już sama miałam więcej ciszy w sobie, zauważyłam, że 
W czerwcu, zajęcia z TaiQi i Qigongu, będą obywały się w poniedziałki i czwartki. Miejsce: park na Błoniu. Spotykamy się u zbiegu Stawowej i Schulza przed godz. 17:00.
Dźwięki C i G tworzą tzw. doskonałą kwintę czystą, czyli pełnię HARMONII. Jest to najdoskonalszy interwał, otwierający wrota do uzdrawiania i wyższej świadomości. Dzięki zastosowaniu już tylko dwóch dźwięków otrzymamy natychmiast głęboką relaksację, niecodzienne doznania, zmianę stanu świadomości, poruszenie mięśni bez wysiłku ciała, zrównoważenie energii, pełną harmonię, spokój, wyciszenie. Punktowe zastosowanie tego interwału przyniesie ulgę w bólu czy chorobie mięśni.
