O BOGINI KALI
W ikonografKali symbolizuje ŚWIADOMOŚĆ wolną od mai-iluzji wyzbytą z wszelkiego fałszu pomniejszych „ja”. Kali pod koniec cykli pożera czas, a następnie oczyszcza dusze w swoim czarnym bezkresie, daję im chwilę odetchnienia, aby mogły wyruszyć w dalszą wędrówkę. Sziwa leżący u jej stóp przyjmuje w pokorze zmiany, które zaprowadza Kali przywracając porządek w chaotycznych końcach cykli. Co ciekawe, jednym z wielu imion Kali jest także imię TORA… Daje do myślenia.”Kim jest Kali? Czarną postacią czy czystym nieustannym tworzeniem? Czy Kali może być dobrą matką, przecież występuje w czarnej kreacji? Kali pojawia się jako czarna, kiedy oglądamy ją z dużej odległości, a kiedy do nas podchodzi zmienia barwę i staje się naszą skarbnicą wiedzy i mądrości. Zmienia barwy jak niebo, jak woda, z daleka widzimy je w kolorze niebieskim, a kiedy podchodzimy i patrzymy z bliska na niebo, bierzemy wodę do ręki, stają się bezbarwne.” KRYSZTAŁOWE jak Kryształowa Świadomość Kali.ii pojawiają się różne wizerunki Kali. Mnie zastanowiło, dlaczego Kali jest przedstawiana często jako niebieskoskóra? Kolor niebieski symbolizuje nieskończoną ekspansję i głębię nieba, oceanu… Niewinność, wierność…
Maha Kali pochodzi od sanskryckiego słowa Kal – korzenie, słowo to oznacza także ta, która pochlania czas. Jej skóra jest ciemnoniebieska, prawie czarna, ponieważ reprezentuje łono istnienia.W buddyzmie tybetańskim jej odpowiednikiem jest mężczyzna Kala, Mahakala. Matka Kali jest jedną z najbardziej niezrozumianych bogiń hinduskich. Encyklopedia Britannica podaje rażąco błędne rozumienie istoty Kali, co reprezentuje następujący cytat: „Główna hinduska bogini, której ikonografia, kult i mitologia powszechnie kojarzą ją ze śmiercią, seksualnością, przemocą, i paradoksalnie w niektórych jej późniejszych przedstawieniach uległa historycznej przemianie i dodano jej aspekt miłości macierzyńskiej.”
Jest to tylko częściowo słuszne przedstawienie Kali, ponieważ Kali, owszem, przynosi śmierć, ale chodzi tu przede wszystkim o śmierć ego – urojonego egocentrycznego postrzegania rzeczywistości, które jest męskim aspektem Całości natury ludzkiej. Każda istota ludzka jest podwójna, zawiera się w niej aspekt żeński i męski – tak zwana Anima i Animus. Umysł (jako część męska każdej ludzkiej istoty), odłączony od Źródła, od żeńskiej części, zapomina o Całości; wypiera tę żeńską część siebie (Serce, Sofię) i skupia się na sobie – ego związanym z kultem wyłącznie męskiej części człowieka – umysłu – Logosa.
Nigdzie w hinduskiej historii Kali nie jest postrzegana jako zabijająca wszystko, ale prawie wyłącznie męskie demony. Te mogą oczywiście również owładnąć kobietami. Kobiety także miewają mocno rozwinięte ego utrzymujące je w dysharmonii z uczuciami płynącymi z serca.
Kali nie jest związana konkretnie z samym procesem umierania człowieka choćby w taki sposób, jak na przykład hinduistyczny bóg Yama, który jest bogiem śmierci. Prawdą jest, że zarówno Kali jak i Sziwa – mówi się, że „zamieszkują” miejsca kremacji i ich wielbiciele często przybywają do tych miejsc jako do miejsc medytacji. Ale nie po to, by czcić śmierć, lecz by pokonać przekonanie (program ego) „ja-jestem-ciałem”. Jest to możliwe poprzez wzmocnienie świadomości, że ciało jest tymczasowym domem dla duszy. Shiva i Kali „zamieszkują” te miejsca, ponieważ nasze przywiązanie do ciała przyczynia się do rozwoju ego odcinającego nas od Źródła. W tych miejscach Shiva i Kali poprzez „medytację śmierci” dają ludziom możliwość wyzwolenia się poprzez zrozumienie poprzez zrozumienie iluzji ego i uświadomienie sobie swojej prawdziwej natury. W ten sposób możemy poszerzyć swoją świadomość, przypomnieć sobie, kim jesteśmy i by stać się wiecznym JESTEM, a nie istotą całkowicie utożsamioną wyłącznie z ciałem, ego i materią.
Przeznaczeniem wszystkich dusz jest moksza, wyzwolenie z powtarzających się narodzin w tym świecie. Następnie dusza wędruje przez Antaralokę i Śiwalokę, aż ostatecznie spotyka się z Śiwą, jak rzeka, która wpływa do morza. Om Namaśiwaja… Spośród wszystkich form Devi, Kali jest najbardziej współczująca, ponieważ ona zapewnia mokszę, czyli wyzwolenie się jej dzieci z iluzji oddzielenia. Ona jest odpowiednikiem Shivy niszczyciela. Oboje są niszczycielami iluzji ego. Gdy Matka Kali widzi nadmiernie rozwijające się ego, wówczas drży ze strachu, ponieważ widzi ego jako przyczynę upadku ostatecznego istoty ludzkiej. Dostrzega jej samotność, oddzielenie, nieszczęście i cierpienie. Widzi też w ego przyczynę własnego cierpienia, ponieważ każda osoba, która jest podłączona do ego zapomina o Matce Kali. Dla takiej osoby Matka Kali jawi się w przerażającej formie. Ale dzieje się tak z powodu niezrozumienia i zapomnienia jej prawdziwej natury, istoty. Każda dusza, która angażuje się w praktyki duchowe, aby usunąć iluzję ego, postrzega Kali jako mądrą, wspaniałą,, czułą, i przepełnioną niepojętą, wszechogarniającą miłością do swoich dzieci Matkę – Ma Kali.
Wizerunki Ma Kali wydają się przerażające tylko dla tych, którzy żyją w zapomnieniu przywiązani do ciała i ego. Kali nosi girlandę z czaszek i spódnicę z uciętymi ramionami (lub czasem nogami). Symbolizują one triumf duszy nad zbytnim przywiązaniem do ciała. Z powodu takiego przywiązania, ciało może stać się wiezieniem zapomnienia dla duszy, Skoro ego wynika z identyfikacji z ciałem, te odcięte części ciała symbolizują uwolnienie istot ludzkich od ego.
W rzeczywistości jesteśmy istotami duchowymi ujętymi w formę ludzką manifestującą się w ciałach. Dlatego wyzwolenie może postępować tylko wówczas, gdy nasze przywiązanie do ciała kończy się. I z tego powodu wieniec z czaszek lub męskich zazwyczaj głów oraz spódnica z rąk są „trofeami” noszonymi przez Kali i symbolizują one wyzwolenie dzieci Matki Kali od przywiązania do ograniczonej formy cielesnej.
Kali trzyma w jednej dłoni miecz, a w drugiej świeżo odciętą głowę, z której skapuje krew. Jak głosi legenda, przypomina to wielką bitwę, w której Kali zniszczyła Raktabija Demonów.
Anihilacja Demona Raktabiji przez boginie Kali:
Jej czarna (lub niebieska) skóra reprezentuje łono niezamanifestowanego potencjału twórczego, łono, z którego powstaje całe stworzenie i do którego wszystkie stworzenia w końcu powracają. Kali często jest przedstawiana jako stojąca na lub opierająca nogę na Śiwie, który leży pod nią. Śiwa zazwyczaj ma białą, jasną skórę (w przeciwieństwie do czarnej lub czasami ciemno niebieskiej skóry Kali). Siva ma błogi, niewinny wygląd i w tym metafizycznym „artefakcie” reprezentuje ufność i czystość bezkształtnej świadomości „sat-chit-ananda” (byt-świadomość-błogość); błogość oddania i całkowitej ufności wobec Kali, podczas gdy Kali reprezentuje wiecznie wspierające podłoże, podstawę, macierz czy macicę czystej, wiecznej świadomości.
Nie rozumiejąc historii Matki Kali łatwo jest źle zinterpretować jej ikonografię. Analogicznie można by twierdzić, że chrześcijaństwo jest religią śmierci, okrucieństwa, a nawet kanibalizmu. Śmierci i okrucieństwa, ponieważ w kościołach i wszędzie, gdzie to tylko możliwe, wystawiane są wizerunki konającego lub zmarłego, ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa z ranami i krwią sączącą się z tych ran, a kanibalizmu, ponieważ wierzący praktykujący rytualnie piją „krew Jezusa”, „jedzą jego ciało”… Oczywiście, wszyscy wiemy, ze to nie jest właściwe rozumienie rytuału komunii.
Dopatrywanie się seksualności w wizerunkach Matki Kali nie ma jakichkolwiek podstaw. Nie ma nic w opowieściach czy legendach hinduskich, co by wiązało ją z seksualnością. W rzeczywistości jest dokładnie odwrotnie. Ona jest jedną z niewielu bogiń, dla której celibat jest naturalną praktyką wyrzeczenia choćby ego w imię wszechogarniającej miłości i świadomości ludzkiej natury przejawiającej się w harmonii i Jedni!
Pogląd, że Kali jest boginią śmierci, seksu i przemocy jest po prostu jednym wielkim nieporozumieniem wynikającym z braku zrozumienia jej Istoty. Nigdzie, w żadnych dokumentach ani tradycyjnych pieśniach nie ma śladu o Kali jako bogini śmierci, seksu czy przemocy. Kali jest boginią symbolizującą pełne oświecenie i wyzwolenie. Chociaż uzyskanie ich może wydawać się trudne.
Dlaczego Kali ma troje oczu? Ponieważ jest pełną Istotą. Ma ona ma troje oczu, ponieważ jej trzecie oko -Adźńa – jest aktywne. Jest ono bramą prowadzącą do innych rzeczywistości i do przestrzeni wyższej świadomości. Steruje pracą pozostałych ćakr. Aktywizacja Adźńy wiąże się z percepcją pozazmysłową. Uaktywnienie tej ćakry niesie za sobą zdolności „parapsychologiczne” takie jak czytanie w myślach czy widzenie pól energetycznych. Otwarcie Adźńy poszerza świadomość.
Dlaczego Kali ma cztery ręce? W jednej ze swoich czterech dłoni Kali trzyma miecz, a w drugiej trzyma głowę demona – ego – tej części ludzkiej istoty, która zapomniała o szacunku dla swojej Matki. Jej pozostałe dwa ramiona są ułożone w symbole błogosławieństwa i ozdobione świętymi symbolami. Czasem Kali jest przedstawiana jako „ośmioręka”.
Inne źródła podają:
„Kālî uznawana jest przez ludzkość powszechnie jako Władczyni Czasu, w szczególności jako władczyni cyklu narodzin i śmierci, władczyni czasu, długości ludzkiego życia i całego cyklu wcieleń, kolejnych odrodzeń duszy w ludzkiej postaci dla samodoskonalenia i duchowego wzrostu. Kālî jest Mocą Czasu, a wiadomo, że Czas dopełnia się w cyklach istnieniach nie tylko ludzi, ale i rozmaitych ludzkich społeczeństw czy cywilizacji. Poznawanie Bogini Kālî powinno się zacząć od studiowania rozmaitych planetarnych cyklów czasu, zarówno takich jak solarny rok planetarny czy saturniczny cykl 30-letni dla dojrzewania i owocowania złoża karmicznego, ale i dłuższych Epok Czasu, jak trwająca obecnie Kālî Yuga, którą Bogini Kālî osobiście się właśnie opiekuje. Kālî Yuga trwa zawsze 432 tysiące lat, co wskazuje na długotrwałe jej istnienie, gdyż wszystkie podania ludzkiej cywilizacji podkreślają, iż Kālî Yuga rozpoczęła się dokładnie z 18/19 lutego 3102 roku przed erą chrześcijańską i prawidłowe mierzenie czasu istnienia ludzkości musi być zawsze brane od tego momentu czasu.
Bogini Kālî jest Władczynią i Mocą Czasu, a to oznacza, iż odpowiada za wszelkie nadzmysłowe zjawiska w których czas zostaje złamany i pokonany, których występowanie tak absorbuje umysły najbardziej światłych uczonych aktualnej ludzkiej cywilizacji. Ograniczenie Czasem, Czasoprzestrzenią jest wielką niedogodnością współczesnej Epoki Kālî Yugi, acz sięganie ku Nieskończoności i próby przezwyciężenia ograniczeń Czasu będą znamieniem całej Epoki Kālî. (…) Święty Taniec Bogini Kālî to radosne święto Bogini, uradowanej, że świadomość kolejnego człowieka obudziła się duchowo i zrozumiała, że jest czymś więcej, niż tylko ciało i, że istniejąc niezależnie od ciała, pokonuje śmierć w zwycięskim zmaganiu i życiowym pojedynku. Boskie Oko, Divya Dŗshti, widzi przebudzenie każdej indywidualnej duszy ludzkiej, przebudzenie pamięci każdego z poprzednich wcieleń, a także widzi ożywioną świadomość duszy przeczuwającej swoją przyszłość. Wielka świadomość Bogini Kālî przychodzi zatem u ludzi, którzy doświadczają Zwycięstwa nad Śmiercią, a Pani Kālî jest Boginią Zmartwychwstania Duszy i jej pasowania do klasy niebiańskich, nieśmiertelnych istot, z dotychczasowego świata śmiertelności i ciasnego inkarnowania w nieświadomości. (…) Bogini Kālî, Święta Matka całej ludzkości jest Wyzwolicielką Duszy z więzów materialności, ignorancji, tego, co Boskie i Odwieczne, Wyzwolicielką z kołowrotu narodzin i śmierci, Wyzwolicielką z marności i nędzy ludzkiej nieświadomej egzystencji.”
