JAK PRZEŻYĆ ZAWAŁ SERCA GDY JESTEŚCIE SAMI?
Ponieważ wielu ludzi przeżywa udar serca bez pomocy, warto wiedzieć, że osoba której serce bije nieprawidłowo mając udar i czuje się wyczerpana, ma do dyspozycji 10 sekund zanim straci świadomość.
Można sobie pomóc i przedłużyć ten czas poprzez oddech i kaszel, które powinny się powtarzać bez przerwy co 2 sekundy, dopóki nie dotrze pomoc, albo dopóki ktoś nie odczuje że serce znów bije normalnie. Pomóc sobie można przez kaszel, głęboki, energiczny, powtarzający się (bez ustanku). Należy wziąć głęboki wdech przed każdym kaszlem i kasłać tak, jak by się chciało wyrzucić z głębi płuc flegmę.
Głęboki oddech wnosi tlen do płuc a ruch związany z kaszlem ugniata serce i podtrzymuje cyrkulację krwi. Ciśnienie przez takie ugniatanie serca może wrócić do normalnego stanu. W ten sposób postępując ofiary udaru serca mogą nawet dotrzeć do szpitala.
Zawał mięśnia sercowego – zawał serca, atak serca – martwica mięśnia sercowego spowodowana jego niedokrwieniem na skutek zamknięcia tętnicy wieńcowej doprowadzającej krew do obszaru serca.
Zawał mięśnia sercowego jest postacią choroby niedokrwiennej mięśnia sercowego (obok nagłej śmierci sercowej, dławicy sercowej, przewlekłej choroby niedokrwiennej serca i tzw. „kardiomiopatii” niedokrwiennej). W krajach europejskich choroby układu krążenia (w szczególności serca, tętnic i żył) są najczęstszą przyczyną zgonów. Z powodu schorzeń sercowo-naczyniowych, w tym zawału mięśnia sercowego, umiera dwa razy więcej osób niż z powodu chorób nowotworowych.
Objawy subiektywne:
– bardzo silny ból w klatce piersiowej (może być znacznie osłabiony lub nawet nieobecny u osób chorych na cukrzycę), odczuwany na dużym obszarze klatki piersiowej, trwający ponad 20 minut (dłużej niż w dławicy piersiowej), stale narastający, nieustępujący po odpoczynku i po nitratach (nitrogliceryna), piekący, dławiący, rozpierający, promieniujący do szyi, żuchwy, lewej kończyny górnej (lub obu), a także na, brzuch i plecy.
– panika, lęk przed śmiercią
– duszność zwłaszcza u osób starszych i z rozległym zawałem (duży obszar martwicy)
Objawy obiektywne:
– bladość
– lepki pot (zimne i wilgotne powłoki skórne)
– spadek ciśnienia tętniczego
– tachykardia – wzrost częstości akcji serca, lub inne zaburzenia tętna
– pobudzenie ruchowe
– osłabienie
– mdłości i wymioty
– zawroty głowy lub omdlenie
– silne zabarwienie rąk, stóp, warg
– kołatanie serca (chory czuje, że jego serce mocno bije)
– zmiany osłuchowe w płucach
– temperatura do 38,5 °C
Najczęstsze czynniki ryzyka:
Zawał mięśnia sercowego występuje na ogół po 40. roku życia, częściej u mężczyzn niż u kobiet, zwłaszcza u osób otyłych i z nadciśnieniem tętniczym. Do czynników ryzyka należą:
– starszy wiek (wiek krytyczny: u mężczyzn 32-50 lat, u kobiet 45-70)
– płeć męska
– palenie tytoniu
– nadciśnienie tętnicze
– inne przyczyny przerostu lewej komory serca (przerost po stosowaniu leków sterydowych)
– wysoki poziom cholesterolu
– zaburzona proporcja pomiędzy cholesterolem LDL i HDL
– wysoki poziom trójglicerydów
– niedobory witamin grupy B, zwłaszcza kwasu foliowego
– wysoki poziom kwasu moczowego
– brak aktywności fizycznej
– osobowość typu A (typ osobowości, charakteryzującej się wysoki poziom stresu, wywołanym presją czasu, tendencją do zachowań rywalizacyjnych, wysokim poziomem ambicji, agresywnością i wrogością wobec innych)
– marskość wątroby (i wynikające z niej zaburzenia metaboliczne)
– cukrzyca
– predyspozycje rodzinne i genetyczne (zawał w rodzinie w wywiadzie)
– otyłość (zwłaszcza brzuszna)
– przebyty uprzednio zawał mięśnia sercowego
– wysoki poziom białka ostrej fazy (białko C-reaktywne, CRP)
– wysoki poziom homocysteiny
Pierwsza pomoc przy zawale:
Pomoc przedlekarska.
– ułożyć chorego w pozycji półsiedzącej (o ile jest przytomny) lub bocznej ustalonej (jeśli jest nieprzytomny)
– wezwać pomoc medyczną
– kontrola tętna i oddechu (jeśli ustanie praca serca i oddech należy rozpocząć resuscytację krążeniowo-oddechową).
– w warunkach domowych należy podać 300–500 mg aspiryny doustnie i 0,4-0,8 mg nitrogliceryny podjęzykowo i natychmiast wezwać karetkę.
– nie podawać nitrogliceryny przy objawach wstrząsu: pacjent blady, zlany zimnym potem. Nie wolno podawać preparatów zawierających diklofenak, odradza się podawanie glikozydów nasercowych czy jakichkolwiek innych leków (w tym nasercowych lub nadciśnieniowych).
Ostry zawał serca jest stanem naglącym, wymagającym szybkiej interwencji medycznej.
Jednak około 60% chorych umierających z powodu zawału, ginie w pierwszej godzinie choroby – najczęściej jeszcze przed uzyskaniem kwalifikowanej pomocy lekarskiej.
Jeśli ból w klatce piersiowej utrzymuje się około 15 minut, nie należy zwlekać z wezwaniem pomocy.
Pierwsza godzina ataku serca jest rozstrzygająca, jednak w praktyce sprowadza się to do pierwszych 4 godzin. Opóźnienie leczenia wynika najczęściej z winy niezdecydowanego pacjenta (ociąganie się z wezwaniem pomocy lekarskiej dotyczy 62% pacjentów).
Powiedzcie o tym jak największej liczbie ludzi. Według kardiologa, jeśli każdy kto widzi ten post i podzieli go z 10-cioma ludźmi, bądźcie pewni, że ocalicie chociaż jedno życie…
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zawa%C5%82_mi%C4%99%C5%9Bnia_sercowego